(w)etenschap

Discushernia en lage rugpijn

04/10/'18

Dit artikel is geschreven door Koen De Witte van KPNI Center en verscheen eerder in het magazine Bliss n°06 2018

In Nederland zijn er meer dan 2 miljoen mensen met nek en/of rugpijn en in België lijden 15% van de mannen en 19% van de vrouwen aan chronische lage rugpijn. Het is zelfs zo erg dat diclofenac en NSAID’s als pijnstillers het meest gebruikte medicijn is in Nederland. Artrose of een discushernia heeft dus voor velen onder ons een serieuze impact op ons dagelijks leven.

Wat is artrose en een discushernia nu juist? Artrose wordt gezien als een slijtageletsel en een degeneratie van de tussenwervelschijven die tussen twee afzonderlijke wervels te vinden zijn. En een discushernia is dan nog een stapje verder in dit slijtageproces. Een discushernia ontstaat als er door een foute beweging een scheur komt in de annulus fibrosus en er een deel van de nucleus pulposus naar buiten wordt geduwd en druk uitoefent op een zenuwwortel.

Maar is een NSAID of pijnstiller dan de enige manier om een discushernia en lage rugpijn te behandelen? Moeten we artrose en een discushernia dan blijven zien en behandelen als een mechanisch letsel?

Nee, want ook het metabool systeem en het immuunsysteem hebben hier een hoge impact op. Maar voor ik hier de diepte induik, wil ik toch nog even de nodige aandacht geven aan mogelijke goede alternatieven i.p.v. NSAID’s om lage rugpijn (lokaal) te behandelen. Zo wordt er de laatste jaren steeds meer aangetoond dat osteopathie en acupunctuur ook een duidelijke meerwaarde betekenen voor mensen die lijden aan chronische lage rugpijn. Zo zien we dat meer dan 50% van de mensen met lage rugpijn duidelijk mobieler worden en minder pijn ervaren bij een osteopathie behandeling. Gelijkaardige resultaten werden ook gezien na een acupunctuurbehandeling.

“Het symptoom is nooit het echte probleem”

Wat zou er onder het symptoom kunnen zitten van rugpijn?

En welke werkingsmechanismes zouden er verstoord zijn om chronische lage rugpijn, artrose en een discushernia te kunnen krijgen? Want waarom breekt een hernia bij de ene persoon wel en bij een andere persoon niet door?

De rol van het immuunsysteem en bacteriën

Fysieke en mechanische belasting is zeker niet de enige en belangrijkste oorzaak van een hernia, daar is men het steeds meer over eens. Er werd recentelijk aangetoond dat het ontstaan van een discushernia, wordt veroorzaakt door een verhoogde, langdurige aanwezigheid van bacteriën in de tussenwervelschijf (Dr Urquhart 2015, Dr Fisher 2015). Daarnaast heeft onderzoek van Albert ook aangetoond dat het gebruik van een antibiotica voor lage rugpijn en hernia een positieve impact had op de pijnintensiteit, het aantal dagen met pijn en de functionaliteit en mobiliteit.

Betekent dit nu dat we met zijn allen antibiotica moeten nemen bij lage rugpijn en herniaklachten?

Neen, uiteraard niet, maar het toont wel aan dat bacteriën een grote rol spelen bij het ontstaan en onderhouden van lage rugpijn en hernia’s. Maar van waar komen deze bacteriën dan? Wel binnen de KPNI zien we dat deze bacteriën vaak komen van sluimerende ontstekingshaarden uit de mond en/of de darmen. Want zo zag men dat bij meer dan 50% van het onderzocht hernia weefsel de bacteriestammen propionibacterium acnes en corynebacterium propinquum gevonden zijn. Dit is op zich bijzonder, want hoe verplaatsen deze bacteriën zich dan? Deze bacteriën verplaatsen zich in de bloedbaan en infiltreren in andere weefsels zoals een discus en zorgen daar dan voor een lokale ontsteking, wat leidt tot verzwakking. Dan spreekt het voor zich dat een (kleine) mechanische belasting kan leiden tot het krijgen van een hernia. Het is de spreekwoordelijke druppel die de emmer doet overlopen…

Chronische stress, endotoxemie en

laaggradige ontsteking

In mei 2015, heeft mijn mentor, Dr Leo Pruimboom, de grondlegger van de klinische Psycho-Neuro-Immunologie, een heel interessant artikel gepubliceerd, namelijk Stress induces endotoxemia and Low Grade inflammation by increasing Barrier permeability. In dit artikel legt hij samen met Karen Punder de hypothese uit dat een verhoogde langdurende stressactiviteit kan leiden tot een laaggradige ontsteking. Deze laaggradige ontsteking kan dus ontstaan, doordat de initiële stressor een verhoogde metabolische (energie) vraag heeft en zo de beschikbaarheid van water, natrium en energierijke stoffen wil vergroten. Zo kan deze verhoogde energie noodzaak bij stress de darmpermeabiliteit doen toenemen (in de zoektocht naar beschikbare energiebronnen) en wordt op deze manier de mogelijkheid vergroot tot translocatie van bacteriën en hun toxinen langs het intestinale lumen in de bloedcirculatie. Deze laaggradige ontsteking wordt dan dus uitgelokt door een Lipopolysacchardide (LPS) of endotoxine uit de mond of de darmen, die normaal maar in hele lage concentratie in het bloed mag voorkomen.

 

Enkele recepten om aan de slag te gaan (gerechten met knollen en kolen, gefermenteerde groenten, ....):